weer thuis en gesetteld

Sorry beste ongeduldig handenwringende lezers en lezeressen voor het lange wachten. Ik had in het laatste verslag beloofd de dag erna een laatste verhaal te publiceren, maar geloof me zo'n thuiskomst na 4 weken is een hele belevenis op zich. Zoals gezegd zijn we maandag na een supersnelle schrokmaaltijd omdat we te laat terug waren van Robbeneiland om 20.00 uur met de klaarstaande bus naar het vliegveld van Kaapstad gebracht waar we na lang en verveeld bank hangen en 3 x langs dezelfde nog open zijnde winkeltjes geslenterd te hebben en toch niets kopen om 00.05 gaan boarden en om 00.35 vertrokken we dan toch eindelijk richting Amsterdam. Toen het vliegtuig met imposant gebrul van de motoren snelheid maakte en de druk in je rug voelbaar werd toen het neuswiel loskwam en vervolgens de laatste wielen, was ik voor mijn gevoel los van Afrika en ik definitief weg uit dit meeslepende land dat zo enorm veel indruk op ons heeft gemaakt maar ook zoveel gemengde gevoelens naar boven heeft gehaald. Natuurlijk ben ik bevooroordeeld en natuurlijk heb ik makkelijk praten, maar hoe is het in Godsnaam mogelijk dat we wel kans zien om overal op de wereld Wifi te krijgen maar drinkwater niet? Op de laatste dag stopten we nog even in Kaapstad bij een enorme winkel in een drukke en vooral dure winkelstraat bij een diamant en goud verkopende superstore om de mensen in de gelegenheid te stellen nog even wat moois te scoren. Het grootste gedeelte van de bus liep leeg en iedereen verdween in de mega shop. Astrid en ik bleven zitten, niet omdat we niet geintreseerd waren, maar Astrid heeft genoeg sieraden en ik draag behalve horloges niets van dit spul.Ik zat in de bus geduldig wachtend naar buiten te kijken en zag een zwaar vermagerd en met plastic omwikkeld van deels lappen plastic en deels vuilniszak en met plastic tasjes over haar schoenen zwarte vrouw aankomen lopen met een strychine bekertje in haar hand. ze bleef een eindje van de bus staan en keek naar boven en maakte een bedelend gebaar naar de enkele gezichten achter het glas in de warme bus. Het was koud die dag en Kaapstad kan 's nachts enorm koud zijn, vooral als je op straat moet slapen met een lege maag. Ik zie haar zo weer staan op mijn netvlies. Hoe enorm groot was dit contrast van nieuwsgierige toeristen die net uitstapten op de enorme rijkdommen van dit land te gaan bekijken en misschien voor flinke sommen geld mee naar huis te nemen terwijl de oorspronkelijke bewoners er hongerig en geheel ontdaan van elke vorm van menselijke waardigheid bedelend en hongerend de dag en nacht moeten zien door te komen zonder zelfs maar een dak boven het hoofd en geen enkele vorm van inkomen. Tsja, ik kan hier niet zo goed tegen en ben de bus uitgegaan en heb al mijn muntgeld in het bekertje gedaan. Papiergeld is niet zo slim, want het alcohol probleem is erg groot dus ik hoop dat ze er eten en drinken voor heeft gekocht. Typisch was het om te zien dat iedereen uit de bus zonder blikken of blozen langs de inmiddels op de grond zittende vrouw heen liepen en weer instapten. de reis zelf beste mensen was groots, indrukwekkend en een enorme ervaring. Afgezien van het feit dat je soms best lang in die bus zit vanwege de enorme weidsheid van dit land en de daaraan verbonden afstanden zie je toch bijzonder veel moois onderweg en in de wildernis is het natuurschoon van flora en fauna onbeschrijflijk indrukwekkend. Het eten is goed maar niet indrukwekkend, eerder een beetje saai te noemen. De bedden zijn overal prima en de gastvrijheid en goedlachsheid van de bevolking is bijzonder overweldigend. Ik heb veel gedold en gelachen met iedereen en een vermogen aan fooien uitgegeven maar met veel plezier. Ik zou graag eens terug gaan, maar dat hadden we met China ook en er is nog zoveel dat ik wil gaan zien dat de kans op terugkeer wel erg klein is. Na ons vertrek dat op maandag om 20.00 officieel begon waren we dinsdag met de trein en vervolgens taxi om 15.45 uur thuis. Doodmoe toch nog begonnen met uitpakken , wassen en verbaasd kijkend wat er na 4 weken aan zooi en ellende uit die koffers en handbagage tevoorschijn komt. Ongelofelijk toen het allemaal overal op de tafel, bank, vloer en noem maar op, dat dit in de koffers had gezeten, hoe krijg je het er allemaal in. Na wat puinruimen en eindelijk weer een bakkie van onze vertrouwde Nespresso neergeploft om vervolgens vroeg ons eigen bedje in te duiken en aansluitend in een diep coma weg te zakken om een gat in de dag erna te slapen. Weer verder met opruimen en daarna de enorme berg post door te spitten en weer eens duidelijk te zien wat een enorme zooi papier nutteloos in je bus gegooid wordt en direct in het krat van oud papier verdwijnt. Alweer de eerste grote verspilling in ons ,, beschaafde'' Europa. Gelijk een kilo sliptong uit de vriezer om eens heerlijk van te genieten en over naar de orde van de eerste nieuwe dag. Realiteit van de eerste orde en moeizaam weer naar het andere ritme overschakelend met de open haard aan ben ik er wederom van overtuigd dat wij iets hebben mogen meemaken dat uniek is en een groot voorrecht. Wij hebben het intens beleefd en hopen er als mens beter op te zijn geworden door realistisch door sommige dingen heen te kijken. Wij raden iedereen aan die hier evt de kans voor krijgt het zeker te doen, en is een unieke ervaring. Ik heb geprobeerd u allen een beetje mee te laten beleven van wat wij hebben gedaan en veel van u hebben natuurlijk met enig ongeloof mijn verhalen gelezen en hoofdschuddend bedacht dat ik het allemaal heb overdreven en aangedikt. Helaas moet ik u in deze veronderstelling tegenspreken, het is werkelijk allemaal aan de waarheid getoetst en hoe vreemd misschien dan ook ( omdat ik het geschreven heb) volledig betrouwbaar. Beste mensen, dank jullie wel voor het trouw volgen van mijn verslagen en ik hoop een beetje dat jullie er met een glimlach van genoten hebben. Ik doe wederom wat laatste foto's bij deze laatste story en hoop jullie over twee jaar weer te mogen vermaken met onze belevenissen op onze op stapel staande Fjorden Cruisse. Bedankt en de meest vriendelijke groeten van uw uiterst vermoeide maar zeer tevreden intercontinentale verslag doende reporter.Het gaat u allen goed.