alweer een dag voorbij in het mooie afrika

Zo beste noeste zwoegers, wij zijn helaas aan onze laatste zo hard verdiende vakantie week begonnen, en wel op een goede manier kan ik stellen. Nadat we vanmorgen een behoorlijk pittige wandeling met waanzinnig mooie uitzichten hadden gemaakt, zijn we doorgereden om op tijd te zijn voor een ruige boottocht op zoek naar de walvissen. Wat een geweldig moment om voor het eerst de spuitende ademstoot te zien en gelijk daarna het enorme gevaarte zo ogenschijnlijk soepel uit het water te zien komen om vervolgens weer voor lange tijd onder het wateroppervlak te zien verdwijnen voor soms wel 30 tot 40 minuten. De eersten raakten we snel bijster, maar een heel eind verder zagen we een nieuwe spuiter en dat bleek een moeder met kalf te zijn. Die moeten minimaal om de 10 minuten boven komen omdat het kalf nog zo vaak moet boven komen om adem te halen. Wat een sensationeel gezicht, wat een ervaring om daar zo vlakbij te zijn. Ja beste ongelovigen, daar werd zelfs ik stil èn ontroerd van. Na zo'n 2 uur voeren we weer terug en zijn wat gaan drinken in een hele leuke en ludieke strandtent. Sommigen gingen nog even langs het strand en verder verrast door een grote groep dolfijnen die kort bij het strand geweldig druk bezig waren met uit het water omhoog komen en capriolen maken. Ik heb dit helaas gemist, ik moet eerlijk toegeven en laten we wel zijn,..als er iemand eerlijk en betrouwbaar is, dan ben ik dat wel,..ik werd gewoon emotioneel van mijn walvis ervaring en Astrid vond het ook helemaal geweldig. En als is een walvis dan geen vis, hier was het verschil in de twee vissen erg groot met de kleine Vis in de boot en de hele grote ernaast. Ik ben heel laat wezen eten vanavond en Astrid lag heel vroeg op bed, want die wilde eens heerlijk uitrusten. Ik heb weer heerlijk gegeten en daar ben ik best goed in, en de bediening was ook weer voortreffelijk en super vriendelijk zoals ik al 3 weken gewend ben. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Ik zit nu om 22.30 uur buiten helemaal alleen met de geluiden van vreemde dieren om me heen en er vliegen hier enorme vleerhonden rond, ook wel flink foxes genoemd. Ik meen dat ze in Indonesië Kalongs worden genoemd. Ik kwam na het eten uit het restaurant hier op de lodge naar beneden richting hut, en toen ik er bijna was kwam er een enorm kabaal uit een lage boom naast me en 3 vleerhonden kwamen luid ritselend uit de boom vallen om vervolgens weg te fladderen. Ik schrok me werkelijk de Afrikaanse schurftschimmel ziekte en mijn hart zat in mijn keel. Arme, arme Marsje, alleen in de wildernis en dan zoiets weer. Ze vliegen nog steeds rond en doen natuurlijk niets, en eigenlijk zijn ze asemrovend boeiend om te bekijken. Het is stil en bij het licht van mijn tablet schrijf ik dit verhaaltje. Ik heb niet veel geheugen meer en moet morgen weer kopen vrees ik, maar ik doe wat ik kan. Of ik nog wat van mijn ongekend professionele foto's kan plaatsen weet ik niet maar dan morgen toch zeker. In mijn niet aflatende en plichtsgetrouwe pogingen om jullie geïnformeerd te houden, moet ik opletten die foto's te plaatsen die een beetje overeen komen met de meest recent vertelde verhalen en dat is nog niet zo makkelijk omdat je snel 150 tot 200 foto's maakt op 1 dag. En dit is de 28e dag, reken maar uit wat ik allemaal uit te zoeken heb als ik terug kom. Maar mijn lezers teleur stellen...JAMAÏS !!! Alles maar dan ook alles doe ik om hier in het geheimzinnige, donker en levensgevaarlijke Afrika met ware doodsverachting mijn groupies van recente informatie te blijven voorzien. Al zou er nu zo'n manneke van de bijna uitgestorven bospygmee stam uit de bosjes komen en mij te plaatse een giftige pijl door mijn zo kwetsbare en zeer gewaardeerde lever schieten, dan nog zou ik strompelend en rillend van mijn laatste doodskoorts nog snel een paar regels wijden met een verklarend woord waarom een volgend verhaal niet erg waarschijnlijk lijkt op dat moment. Ja ja dat ontroerd u allen intens, dat begrijp én waardeer ik, maar treur niet te vroeg, want ik ben niet zomaar uit de roulatie te halen, al is een giftige pijl door je lever wel een accurate manier om dit doel te bereiken. Maar goed hoe het ook zij, mijn ogen voorgoed sluiten ben ik niet van plan, maar voor de komende paar uur zou het wel lekker zijn, dus ga ik zo dit even beëindigen en me zelf richting bedje deleten. Ik tracht nog wat foto's van gisteren en vandaag te plaatsen ( Colin ook weer blij ) maar dat hangt van de mb's af en ik heb niet eerder nieuw dan morgenochtend. Gegroet beste aanhangers en overige Dicipelen. Rust en slaap wel en morgen weer een nieuw van ,. Tup [e-38] Joep in Afrika.